შუა საუკუნეების ევრპაში ქცევის გარკვეული წესები ჩამოყალიბდა, რომელთა ნაწილი დღემდე არსებობს.
ფრანგული სიტყვა ,,ეტიკეტი” საზოგადოებაში მიღებულ თავაზიანი ქცევის წესებს ნიშნავს. მე-13 საუკუნიდან სამეფო კარზე ეტიკეტის ნორმების შესაბამისად ცხოვრობდნენ, მათი შესწავლა ყველა ახალი თაობისთვის თავისებურ სკოლას წარმოადგენდა.
,,თამაშის” ნორმების ცოდნა საშალებას აძლევდა ადამიანს, რომ იმ დროინდელი დაქუცმაცებული საზოგადოების ნაწილად ეგრძნო თავი.
ეტიკეტში ცხოვრებს ყველა მხარე წვრილმანებამდე იყო გაწერილი.
ეტიკეტი თავიდან სამეფო კარის დიდებულების ვიწრო წრისთვის შეიქმნა, მაგრამ მან გავლენა მოახდინა მოქალაქეთა იმ ჯგუფზე, რომელსაც ელიტასთან შეხება ჰქონდა.
ქცევის ახალი წესები ადამიანისგან მოითხოვდა არა მხოლოდ მამაცობას, ძალასა და მოხერხებულობას, არამედ მოთმინებას, სულიერ სიფაქიზეს, თავაზიანობასა და სისუფთავეს.
მაგიდასთან მიუღებლად მიიჩნეოდა საუბარი პოლიტიკაზე, რელიგიასა და ისეთ თემებზე, რომლებსაც შეიძლება კამათი გამოეწვია. არ მიესალმებოდნენ გრძელი მონოლოგის მანერას: თითოეულს უნდა ჰქონოდა დრო და საშუალება, რომ სიტყვა ეთქვა. ახალგაზრდა უფრო ჩუმად უნდა ყოფილიყო და უფროსისთვის ეგდო ყური. ასევე, როდესაც მას მიმართავდნენ, უხამს საქციელად მიიჩნეოდა, თუ ის ღეჭავდა.
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი – ,,დოქტრინა”
რა ბედია ეწია პირველი „არიელის“ თავის ქალას უცნობია, ფაქტია, რომ მეორე მსოფფლიო ომის პერიოდში გოტინბერგის სახელოვანი უნივერსიტეტი განადგურდა და გაიძარცვა, გადარჩენილი ექსპონატები კი გერმანიის ხელისუფლებამ დახურულ ფონდებად გამოაცხადა და მეცნიერთათვისაც კი მიუწვდომელია.
