ლიკა ოხანაშვილი წარმატებული ქართველი ახალგაზრდაა, რომელიც ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბიზნესის ადმინისტრირების მიმართულების კურსდამთავრებულია, ხოლო დოქტორანტურაში სწავლა საერთაშორისო ბიზნესის მიმართულებით ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში გააგრძელა. აქტიური სტუდენტობის შემეგ, ლიკამ მალევე ლექტორის პროფესიაც მოირგო და ამასთან ერთად მრავალი ტრენინგისა თუ აქტივობის უცვლელი ლიდერიცაა, პარალელურად კი, საკუთარი პოეზიითაც გვანებივრებს.
-ლიკა, დავიწყებ შენი სტუდენტობიდან, როგორც ვიცი, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში „მომავალ ბანკირთა“ და „ახალგაზრდა შემოქმედთა“ კლუბის დამაარსებელი ხარ, რატომ გადაწყვიტე რომ ამ მიმართულებებით გემუშავა?
–ორივე კლუბი სტუდენტობის პერიოდში გავხსენი. შემოქმედთა კლუბის მიზანი იყო შემოქმედი ადამიანების ხელშეწყობა და მათი საზოგადოებისთვის გაცნობა. ხოლო მომავალ ბანკირთა კლუბის მიმართულება, ძირითადად, საბანკო კვლევები, საბანკო სფეროს შესწავლა და სტუდენტების ბანკში მუშაობის დაწყების მხარდაჭერა იყო. ასევე, მომავალ ბანკირთა კლუბი ახორციელებდა ფინანსური განათლების ხელშეწყობას საზოგადოებაში და განსაკუთრებით, ახალგაზრდებში.
-23 წლის ასაკში უკვე დაიწყე ლექციების წაკითხვა შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტში და მას შემდეგაც, ერთდროულად საკმაოდ ბევრი საქმით ხარ დაკავებული, რამდენად რთულია შენთვის ამ ყველაფრის ერთმანეთთან შეთავსება?
-მე მიყვარს საქმე, რომელსაც ვაკეთებ და შესაბამისად, ეს სიამოვნებას მანიჭებს. ამჟამად, რამდენიმე პარალელური სამსახური მაქვს და ხშირად არის დღეები, როდესაც 12 საათის განმავლობაში გადაბმულად ვმუშაობ, ამ ხანგრძლივობით მუშაობა და მითუმეტეს, ლექციებისა და ტრენინგების ჩატარება არ არის ადვილი. ვფიქრობ, ძალიან რომ არ მიყვარდეს ჩემი საქმე, რომელსაც ვაკეთებ, ალბათ, გამიჭირდებოდა ამ გრაფიკთან შეგუება.
-საინტერესოა, რომ ლექსებსაც წერ, გვიამბე – როდის დაინტერესდით პოეზიით და რა თემატიკით გამოირჩევა შენი ნამუშევრები?
–პოეზია ძალიან მიყვარს და ჯერ კიდევ ბავშვობიდან ვწერ. ჩემი შემოქმედება კონკრეტულ თემატიკაზე არ არის შექმნილი. ვწერ იმ თემაზე, რა თემაზე წერის სურვილიც და მუზაც გაჩნდება. ხშირად უკვირთ და ვერ იჯერებენ, რომ ჩემს სასიყვარულო ლექსებს არ ჰყავთ ადრესატი. სიყვარულზეც ისევე წარმოსახვით ვწერ, როგორც სხვა ნებისმიერ თემატიკაზე. წერის დროს, რა თქმა უნდა, მთლიანად ვგრძნობ იმ კონკრეტულ თემას, თუმცა არ არის აუცილებელი რეალურად იყო ის, ვისი გადმოსახედიდანაც ლექსს წერ.
-დაბოლოს, წარმატებული ქალის საკმაოდ კარგი მაგალითი ხარ, როგორ ფიქრობ, დღეს, როდესაც ასეთი აქტუალურია ფემინისტური გამოსვლები, რამდენად საფუძვლიანი და საჭიროა ის მოთხოვნები, რომელსაც ისინი საზოგადოებას უყენებენ?
– მე, როგორც ქალი, საზოგადოებისგან თავს დაჩაგრულად არ მივიჩნევ. დაჩაგვრა არც ქალის შეიძლება და არც მამაკაცის. თუმცა, ფუნქციების გადანაწილება არსებობს და ეს აუცილებელიცაა. ცოტა იუმორით რომ შევხედოთ ამ საკითხს, ჩვენს ქვეყანაში აღინიშნება 3 და 8 მარტი, მაგრამ მაინც, გადაცემების უმეტესობა იმას ეძღვნება, თუ როგორი დაჩაგრულია ქალი. ჩემი აზრით, ეს თემა არ არის იმდენად პრობლემატური, როგორადაც წარმოაჩენენ. იქ, სადაც ქალის პატივისცემაა, როგორ შეიძლება ჩაგვრა დავინახოთ? მე მომწონს, როდესაც მითმობენ ადგილს, გზას და ა.შ. და არ მაქვს პრეტენზია, რომ მეც ისევე უნდა მომექცნენ, როგორც მამაკაცს.
მასალა მოამზადა: თამარ დევდარიანმა
ახალგაზრდა ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი ,,დოქტრინა“
