დედამიწა

წლების განმავლობაში მეცნიერებს სჯეროდათ, რომ მხოლოდ მიკრობებსა და ვირუსებს შეეძლოთ გადარჩენა ჰიდროთერმული ხვრელის მძიმე პირობებში. ბოლო ექსპედიციამ მოულოდნელი აღმოჩენა გააკეთა – აღმოჩნდა, რომ გიგანტური მილის ჭიები ამ ექსტრემალურ პირობებშიც კი ხარობს. ჭიების სიგრძე 50 სმ-ს აღწევს

მეცნიერებმა აღმოაჩინეს, რომ გიგანტური ჭიები გალაპაგოსის კუნძულების მახლობლად, ზღვის ფსკერზე ღრმად მრავლდებიან.

ჰიდროთერმული ხვრელები არის წყალქვეშა ცხელი წყაროები, რომლებიც ათავისუფლებენ მინერალებით მდიდარ წყალს ოკეანეში. ისინი განლაგებულია ვულკანურ რეგიონებში, ხშირად შუა ოკეანის ქედების გასწვრივ, სადაც გამოყოფილია ტექტონიკური ფირფიტები.

მკვლევრებმა გამოავლინეს ჭიების ორი სახეობა: Oasisia alvinae და Riftia pachyptila.

ღრუების შიგნით მეცნიერებმა აღმოაჩინეს როგორც მამრობითი, ისე მდედრი ჭიები რეპროდუქციული ორგანოებით, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ წყალქვეშა იატაკი შეიძლება იყოს ამ არსებების გამრავლების ადგილი.

გეოლოგიური მონაცემები ადასტურებს, რომ მსოფლიოში ყველაზე დიდი, დარტყმის კრატერი ავსტრალიის უდაბნოშია დამარხული.

600 კილომეტრის სიგანის კრატერი, დაახლოებით 500 მილიონი წლის წინ ჩამოყალიბდა და შესაძლოა, დედამიწაზე პირველი მასობრივი გადაშენება გამოიწვია.

დამოუკიდებელი მკვლევარი დენიელ პ. კონელი და ვირჯინიის თანამეგობრობის უნივერსიტეტის დოქტორი არიფ სიკდერი თვლიან, რომ მათ იპოვეს მტკიცებულება, რომელიც MAPCIS-ის, მასიური ავსტრალიური პრეკემბრიულ-კემბრიული დარტყმის სტრუქტურის არსებობას ადასტურებს.

გეოლოგიური კვლევების თანახმად, კრატერის ცენტრი ჩრდილოეთ ტერიტორიაზე, ულურუს (აიერსის კლდე) და კონერის მთას შორის მდებარეობს. შიდა კრატერის დიამეტრი დაახლოებით 600 კილომეტრია. არსებობს უფრო ფართო რგოლი, რომლის დიამეტრი 2000 კილომეტრია, რომელიც შეიძლება დაკავშირებული იყოს შიდა რგოლთან.

ეს მნიშვნელოვნად აღემატება სამხრეთ აფრიკის ვრედეფორტის კრატერის ზომას, რომელიც დაახლოებით 300 კილომეტრის სიგანისაა და მსოფლიოში ყველაზე დიდ დადასტურებულ დარტყმის კრატერად ითვლება.

წყარო:

ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი “დოქტრინა”

მკვლევრებმა საბოლოოდ დაადგინეს იდუმალი ხმების წყარო, რომელიც მოდის ყველაზე ღრმა ოკეანის თხრილიდან. უცნაური ხმები (ბიოვანგი) ცოტათი ჰგავს ვარსკვლავური ხომალდების ხმებს სამეცნიერო ფანტასტიკის ფილმებიდან და სინამდვილეში არის ბრაიდის ვეშაპების ზარები.

ვეშაპები ამ ხმებს ერთმანეთის ადგილმდებარეობის დასადგენად იყენებენ, ამბობენ მკვლევრები.

მეცნიერებმა პირველად უჩვეულო ხმები 2014 წელს აღმოაჩინეს.

მსგავსი ხმა შეიძლება დაიყოს ორ განსხვავებულ ნაწილად: პირველი, დაბალი, წუილის ხმა, რომელიც ჟღერს სიღრმეში. მეორე, მაღალი დონის მეტალის ზარის ხმა, რომელიც მკვლევრებმა შეადარეს კოსმოსური ხომალდების ხმებს Star Trek-სა და Star Wars-ში.

ამ ხმებმა თავდაპირველად მეცნიერები საგონებელში ჩააგდო. მაგრამ 2016 წელს მკვლევრებმა აღმოაჩინეს, რომ ის სავარაუდოდ, იყო მსხვილი ვეშაპების მიერ გამოცემული ხმა. თუმცა, ეს ხმები არ ემთხვეოდა ვეშაპების მანამდე ცნობილ ხმებს.

ახალ კვლევაში მკვლევრებმა საბოლოოდ შეძლეს დაემტკიცებინათ, რომ ამ ხმებს Bryde-ს ვეშაპები გამოსცემენ. ამ დასკვნის გაკეთებაში მათ ნაწილობრივ ახალი ხელოვნური ინტელექტი დაეხმარათ.

კვლევამ ასევე დაადგინა, რომ ამ ხმის მოსმენა შესაძლებელია მხოლოდ წყნარ ოკეანეში ჩრდილო-დასავლეთით.

ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი “დოქტრინა”

მზის ქარიშხლის შემდეგ დედამიწას ახალი რადიაციული სარტყელი აქვს. მისი რადიუსი დაახლოებით 20 ათასი კილომეტრია და მას კოსმოსური ხომალდი აკვირდება.
საოცარი აღმოჩენა გააკეთა 30-სანტიმეტრიანმა თანამგზავრმა. 2023 წლის გაზაფხულიდან ის დედამიწის ზემოთ, 509 კილომეტრის სიმაღლეზე დაფრინავს. შეგახსენებთ, რომ ეს დაახლოებით ასი კილომეტრია ISS-ის ორბიტაზე და ეს არის მიახლოებითი ზღვარი, რომელიც დაწესებულია ყველა კოსმოსური სადგურისთვის.

ფაქტია, რომ 500 კილომეტრის სიმაღლეზე უკვე იწყება ჩვენი პლანეტის შიდა რადიაციული სარტყელი. ის იქმნება დედამიწის მაგნიტური ველის მიერ, რათა თავიდან აიცილონ ძლიერი ენერგიის მქონე დამუხტული ნაწილაკები და არ მოუშვან ზედაპირამდე. ეს ნაწილაკები გროვდება მაგნიტური ველის ხაზების გასწვრივ და ასახავს მაგნიტოსფეროს. გამოდის ორი სიმეტრიული “დონატი” დედამიწის ორ მოპირდაპირე მხარეს. შიდა კი დაახლოებით ოთხი ათასი კილომეტრის სიმაღლეზე ვრცელდება და იქ ძირითადად მძლავრი მზის პროტონები და ელექტრონების გარკვეული რაოდენობა გროვდება, რომლებიც საზიანოა ყველა ცოცხალი არსებისთვის. ეს არის საკუთარი ნივთიერება, რომელიც მუდმივად მოფრინავს ვარსკვლავიდან, რომელსაც მზის ქარი ეწოდება. თუმცა არის „გალაქტიკური ქარიც“: დამუხტული ნაწილაკები ჩვენკენ მოფრინავენ მთელი გალაქტიკიდან და პლანეტა ყველაფერს აკეთებს იმისათვის, რომ დაგვიცვას მათგან. გარე რადიაციული სარტყელი მდებარეობს საშუალოდ დაახლოებით 17 ათასი კილომეტრის სიმაღლეზე. იქ გროვდება უწყვეტი ელექტრონები.

აღსანიშნავია, რომ ორივე რადიაციული სარტყელი იყრის თავს პლანეტის მაგნიტურ პოლუსებზე. და ზემოხსენებულ პატარა თანამგზავრს აქვს პოლარული ორბიტა: ის დაფრინავს ორივე პოლუსზე ყოველ საათ-ნანახევარში. ბორტზე მას აქვს ინსტრუმენტი, რომელიც, მიუხედავად მისი მინიატიურული ზომისა, არის ტელესკოპი და სრულიად უჩვეულო: ის ხედავს პროტონებს და ელექტრონებს. მისი დახმარებით, საათ-ნახევარი ფრენის განმავლობაში, თანამგზავრი ახერხებს იმდენის დაჭერას, რომ ეს საშუალებას აძლევს ადამიანს შეადგინოს თითქმის სრული სურათი იმის შესახებ, თუ რა ხდება დედამიწის რადიაციულ სარტყლებში. მას CIRBE ჰქვია – კოლორადოს შიდა რადიაციული სარტყლის ექსპერიმენტი, რომელიც ითარგმნება როგორც „კოლორადოს უნივერსიტეტის პროექტი ბოლდერში შიდა რადიაციული სარტყლის შესასწავლად”.
ასე რომ, NASA-მ ცოტა ხნის წინ გაავრცელა ინფორმაცია, რომ მოწყობილობამ დაიჭირა რაღაც ახალი და გასაკვირი: ჩვენს პლანეტაზე გამოჩნდა მესამე რადიაციული ქამარი და ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ ეს არ არის პირველი შემთხვევა, როდესაც ჩვენი პლანეტის დამატებითი თავდაცვა დაფიქსირდა. იგივე მოხდა 2012 წლის სექტემბერში მზის ქარიშხლის შემდეგ. ეს ჩაიწერა ვან ალენის ზონდებმა, რომლებიც სპეციალურად შეიქმნა ვან ალენის ქამრების შესასწავლად. შემდეგ მესამე რადიაციული სარტყელი გაჩნდა 3–3,5 დედამიწის რადიუსის სიმაღლეზე, რაც ნიშნავს 19–22 ათას კილომეტრს. და მან გაძლო ოთხი კვირა. ანუ ეს იყო მოკლევადიანი ფენომენი. მაგრამ დღევანდელი ვითარება ისაა, რომ ქარიშხალი მაისში იყო, მესამე სარტყელი კი ახლა, აგვისტოში აღმოაჩინეს. ამრიგად, ის გრძელდება სამი თვის განმავლობაში. უფრო მეტიც, ისინი ვარაუდობენ, რომ ის შეიძლება მრავალი წლის განმავლობაში დარჩეს. რაც უფრო სასტიკად ესხმის პლანეტას რადიაცია, მით უფრო ფართოდ ხსნის დედამიწა თავის ფრთებს ჩვენს ზემოთ.

ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი “დოქტრინა”

სამხრეთ ფლორიდის უნივერსიტეტის არქეოლოგის პროფესორმა უძველეს გამოქვაბულში აღმოაჩინა 5600 წლის წინანდელი ქვის ხიდი, რომელიც ამტკიცებს, რომ ადამიანები კუნძულ მაიორკაზე ბევრად უფრო ადრე იმყოფებოდნენ, ვიდრე ეგონათ, წერს Interestengineering.

გამოცემა აღნიშნავს, რომ ეს აღმოჩენა შეცვლის ყველაფერს, რაც გვეგონა და ვიცოდით დასავლეთ ხმელთაშუა ზღვის კაცობრიობის ადრეული ისტორიის შესახებ.

„ეს კითხვა ათწლეულების განმავლობაში აწუხებდა არქეოლოგებს. ლოგიკურად, მატერიკთან ასე ახლოს ყოფნისას, სანაპიროზე ადამიანთა დასახლების პირველი ნიშნები მაიორკაზე უნდა ყოფილიყო. მაგრამ პატარა კუნძულები უფრო შორს მდებარე ზღვაზე მიუთითებს იმაზე, რომ ხალხმა გვერდი აუარა ამ კუნძულს.

უძველესი ხიდი მაიორკას სანაპიროზე არის პირველი დამაჯერებელი მტკიცებულება კაცობრიობის ისტორიის ამ თავსატეხში, რომელიც მიუთითებს იმაზე, რომ უძველესი წინაპრები ცხოვრობდნენ კუნძულ მაიორკაზე და აჩვენებს, თუ რამდენად მოწინავეები იყვნენ ისინი“,- ამბობენ მეცნიერები.

კვლევაში ნათქვამია, რომ ქვის ბილიკი და კედელი მიდის ხიდამდე, რომელიც ერთხელ წყალქვეშა ტბაზე გადადიოდა.

„ჩვენი ქრონოლოგიის მიხედვით, ზღვის დონის აწევა შეჩერდა და სტაბილურად დარჩა რამდენიმე ასეული წლის განმავლობაში 5964-დან 5359 წლამდე“, – თქვა პროფესორმა ონაკმა.

ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი “დოქტრინა”