გენეტიკური ინჟინერიის განვითარებამ გახსნა გზა იმისთვის, რომ მეცნიერებმა შეძლონ გადაშენებული სახეობების კვლავ გაცოცხლება. ეს პროცესი, რომელიც “დე-ექსტინქციის” სახელწოდებითაა ცნობილი, გულისხმობს გენეტიკური მასალის აღდგენას დაცული ნიმუშებიდან და მისი შეყვანას მონათესავე სქესის ცოცხალ არსებებში. შედეგად მიღებული ორგანიზმი გადაშენებული ორგანიზმის მსგავსი იქნება.
აღნიშნული პროცესის კანდიდატად მიიჩნევა მთის მამონტი, რომლებიც 10 000 წლის წინ გადაშენდნენ. ამ ორგანიზმების კარგად დაცული დნმ -ის მასალების გამოყენება და კლონირება თანამედროვე სპილოს გენის მატრიცებშია შესაძლებელი. რამდენიმე კომპანია მამონტის შექმნას 2028 წლისთვის ვარაუდობს.
კიდევ ერთი გამორჩეული სახეობაა მფრინველი დოდო, რომელიც მე-17 საუკუნეში განადგურდა. დოდოს გენი მუზეუმშია დაცული და შთამომავლების შექმნის მცდელობა უკვე დაწყებულია.
აღსანიშნავია ტასმანური ვეფხვი, იგივე ტაილაცინი ტასმანიაში ბინადრობა. უკანასკნელი ინდივიდი 1936 წელს დაიღუპა. მიუხედავად დაცული ნაშთებისა, მისი დნმ ძალიან დაზიანებულია, რაც მისი კლონირების პროცესს აფერხებს, თუმცა შედეგის სრულყოფამდე კვლევები გრძელდება.
საყურადღებოა ამერიკაში აკრძალული ჩიტის სახეობა, პიგიონი (Ectopistes migratorius), რომელიუც ადამიანის მიერ მასობრივი ნადირობის შედეგად გადაშენდა.
კიდევ ერთ სახეობას აურხი, თანამედროვე ძროხის წინაპარი წარმოადგენს, რომელიც დიდი ზომის, რქებიანი მტაცებელი იყო. ეს სახეობა 1627 წელს გადაშენდა.
კვაგა (Equus quagga quagga): კვაგა მიიჩნევა ზებრის წინასახეობდად, რომელიც სამხრეთ აფრიკაში მრავლად იყო გაცრცელებული და მე-19 საუკუნის ბოლოს გადაშენდა. მეცნიერები ამჟამად ირჩევენ ცალკეულ ზებრას, რომელსაც მცირე ზოლები ექნება, რათა კვაგას კლონირება მაქსიმალურად სრულყოფილი იყოს.
ანალიტიკოსთა და მეცნიერთა დარბაზი ,,დოქტრინა”