ემიგრანტი
არსებობს განსხვავებული მიზეზები, რის გამოც შეიძლება, ადამიანმა მიიღოს სხვა ქვეყანაში მოღვაწეობის გამოცდილება და გადადგას ნაბიჯები ამ მიზნის სრულყოფისთვის. ჩვეულებრივ, პიროვნება იმ ქვეყნისკენ მიისწრაფვის, სადაც მას პროფესიული ზრდისთვის მეტი რესურსი ეგულება.
განსხვავებული მიზეზებით, მიზნებითა და ამოცანებით, საზოგადოების ნაწილი იღებს გადაწყვეყილებას, პროფესიული ცოდნა სხვა ქვეყანაში გაიღრმაოს და წავიდეს იქ, სადაც ამის რესურსი ეგულება. დავით გიგილაშვილმაც სწორედ ეს გადაწყვეტილება მიიღო, როდესაც საკუთარი კარიერული
საკითხზე - რა როლი აქვს პროფესიული ზრდისთვის უცხო ქვეყანაში განათლების მიღებას, დამოკიდებულება განსხვავებულია. სხვადასხვა მიზეზით, ზოგიერთი აუცილებლად მიიჩნევს, რომ წარმატების მისაღწევად საჭიროა, გავცდეს სამშობლოს საზღვრებს. სხვებისთვის კი ეს იდეა ბოლომდე
ადამიანები, საკუთარი პროფესიიდან და ცხოვრების წესიდან გამომდინარე, ყოველდღიურად სხვადასხვა გამოწვევის წინაშე ვდგებით. ჩვენ მიერ არჩეული საქმიანობის სპეციფიკიდან გამომდინარე, მაქსიმუმს ვაკეთებთ, რათა აღმოვჩნდეთ იქ, სადაც განვითარების მეტი შანსი გვაქვს. ნინო გვეტაძე
"ისლანდიაში საცხოვრებლად გადმოვედი 2020 წლის დეკემბერში. როდესაც ჩემმა მეუღლემ, რომელიც პროფესიით ასტროფიზიკოსია, მიიღო პოზიცია ისლანდიის უნივერსიტეტში. ეს იყო პანდემიის პერიოდი, რომელიც განსაკუთრებით რთული აღმოჩნდა მუსიკოსებისთვის, რადგანაც ჩვენი აქტივობა, მოგეხსენებათ, დაკავშირებულია
სამყაროში ამა თუ იმ ადამიანს სხვადასხვა მოტივი აძლევს ბიძგს, დატოვოს საკუთარი ქვეყანა და სხვა ტერიტორიაზე განაგრძოს ცხოვრება. მათ შორის, ერთერთი ძირითადი მიზეზი პროფესიული უნარების განვითარება და გამოცდილების გაღრმავება გახლავთ. მიხეილ
3 წლიდან ამერიკაში ცხოვრობს, თუმცა მისი ინსპირაციის მთავარი წყარო მაინც საქართველოა. ნახატებს სამშობლოს თემატიკაზე ქმნის და როგორც რუსთაველი თვითნასწავლი მხატვარი ნათია მაჭარაშვილი ამბობს, მაშინ, როცა სურს რაიმე ახალი დახატოს, იდეების
"ბავშვობის ოცნება ავისრულე... ვუთხარი, მამაჩემი ამ დროშის გამო მოკვდა და ეს დროშა უნდა დავიცვა-მეთქი" - გაიცანით ქართველი ემიგრანტი, აფხაზეთიდან დევნილი ბიჭი, რომლის ვიდეომ ინტერნეტი დაიპყრო 20:16 / 07-02-2023 5 თებერვალს,
საქართველოს ოკუპაციის შემდეგ, 1921 წლის შემოდგომაზე, სტამბოლში გახიზნული 80-მდე ქართველი ოფიცერი და იუნკერი პოლონეთმა მიიღო. ხუთი იუნკერი საფრანგეთის სენ-მიქსენის სამხედრო სკოლაში გაიგზავნა, რომლის დამთავრების შემდეგ ისინი კოლონიურ ჯარებში მსახურობდნენ. ქართველ
ისინი ხუთი იყვნენ: სამი ძმა და ორი და – დავითი, სერგო (სერჟი), ალექსი, ნინა და რუსუდანი (იზაბელი). გენერალ-მაიორის, ზაქარია ასლანის ძე მდივანის (1867-1933) შვილები, რომლებიც 1923 წელს, ემიგრაციაში წავიდნენ პარიზში,