მე-12 საუკუნის კულტურული მემკვიდრეობის ნიმუშია ,,ვეფხისტყაოსანი", რომელიც, შეიძლება ითქვას, რომ ქართველი ერის თვითმყოფადობის, იდენტობის, სიყვარულის, თავისუფლებისა თუ სიცოცხლის წიგნია, ეს არის პოემა ადამიანის არსებობისა და ცხოვრების მნიშვნელობის შესახებ, სწორედ ამიტომ,